شهـرِ من ...
سایه‌ی درخت‌ها تمام خیابان را پوشانده بود ،
سیاهی دورترُ دورتر می‌شد ..
شاخُ برگِ درختان روی جاده خم شده بود ،
درختان بید پریشانیِ موهایِشان را به رخ جاده می‌کشیدند ..
و منی که در پسِ این جاده ،
روی جدول‌های نیمه کاره
آهستهُ منظم
راه می‌رفتم ..
بهت سر میزنم.
آهنگ ِ وبلاگتُ دوس دارم :)
ممنونتـــ .. : )
; ) ..
غرق در بی تعادل افکارم....
بی تعادل افکارُ خوب اومدی ..
این یکیُ دوس دارم . .
مرسی بیتا :× :)
فدای تو بشم خـانـوم ..
مرسی از خودِتـــ :*
صدای باد که از دهان این برگ ها در گوش من میپیچید
اوهـــوم دقیقا .. : )
مثه همیشه زیبا !
ممنونتـــ علی !